Εγκύκλιος Χριστουγέννων

Ἀριθμ. Πρωτ. 639                                                                                                             

 

 

Ἀγαπητοί μου,

Χριστούγεννα σήμερα. Ἡ κατά Σάρκα Γέννηση τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ. Εἶναι τό «μέγα τῆς εὐσεβείας μυστήριον» (Α Τιμ. γ, 16). Καταδέχτηκε νά γεννηθεῖ ἐν χρόνῳ, νά λάβει σάρκα χοϊκή, νά γίνει περιγραπτός, ὄχι γιατί ἐξαντλήθηκε ἡ δύναμή Του ἤ γιατί κάποιοι θέλησαν νά τόν καταργήσουν, ἀλλά ἀπό τή μεγάλη ἀγάπη Του γιά τόν ἄνθρωπο.

Ἐπτώχευσεν ὁ Θεός. «Ράκει σπαργανοῦται», ὄχι γιατί διαχειρίστηκε, ἀνεπιτυχῶς, τόν πλοῦτο τῆς Θεότητός Του, ἀλλ΄ ἐπειδή μέσα στήν ἄφατη εὐσπλαγχνία Του θέλησε νά μᾶς χαρίσει τό πλήρωμα τῆς ἀγάπης Του καί νά μᾶς δώσει τή δυνατότητα τῆς θεώσεως καί ἑνώσεως μαζί Του.

Αὐτή εἶναι ἡ κένωση, ἡ πτωχεία τοῦ Θεοῦ, ἡ συγκατάβασή Του. Ὁ ἱερός ὑμνογράφος ἀναφωνεῖ «Δεῦτε πιστοί ἐπαρθῶμεν ἐνθέως καί κατίδωμεν συγκατάβασιν θεϊκήν ἄνωθεν, ἐν Βηθλεέμ πρός ἡμᾶς ἐμφανῶς». Μεγαλύτερη ἀπ΄ αὐτή τή συγκατάβαση δέν θά ὑπάρξει ποτέ στήν ἱστορία τοῦ κόσμου.

Ὁ Μέγας Βασίλειος συγκρίνοντας τή συγκατάβαση τοῦ Θεοῦ νά γεννηθεῖ ὡς ἄνθρωπος, μέ τή Δημιουργία ὅλης τῆς κτίσεως, θεωρεῖ ὅτι ἡ Σάρκωση τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀσύγκριτα μεγαλύτερη καί τιμιώτερη. Ἡ Δημιουργία τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς, τῶν ἀστέρων καί τῶν θαλασσῶν χάρισε τό ζῆν, ἐνῶ μέ τή θεία Ἐνανθρώπησή Του κερδίσαμε τό θεοπρεπῶς ζῆν. «Ὁμολογοῦμεν τήν χάριν, κηρύττομεν τόν ἔλεον, οὐ κρύπτομεν τήν εὐεργεσίαν».

Ἀγαπητοί μου, 

Αὐτή ἡ συγκατάβαση τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ μᾶς δίδει σήμερα διεξόδους νά ὑπερβοῦμε τά ἀνιαρά καί τά χαμαίζηλα τῆς ζωῆς μας, μᾶς παρέχει τή βεβαία ἐλπίδα τῆς Σωτηρίας μας. Τά Χριστούγεννα ἔρχονται γιά νά μᾶς θυμίζουν ὄχι μόνο τὸν ἐρχομὸ τοῦ Θεοῦ στὴ γῆ, ἀλλὰ, κυρίως, γιά νά μᾶς προτρέπουν νὰ ζήσουμε τὸν ἐρχομὸ τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας, γιά νά ἐπιβεβαιώνουν καὶ νά αὐξάνουν τὴν ἐλπίδα μας.

Οἱ ἐπεμβάσεις τοῦ Θεοῦ στὴν ἱστορία καὶ τὴ ζωὴ μας εἶναι πάντα μυστικὲς καὶ ἀθόρυβες, ὅπως ἐκείνη τὴν νύκτα πού ὁ Θεός «λαθὼν ἐτέχθη ὑπὸ τὸ Σπήλαιον» καί εἰσῆλθε στὴν ἱστορία τοῦ κόσμου.

Μέ τόν ἴδιο τρόπο, ἀθόρυβα καὶ μυστικά, γεννιέται ὁ Χριστὸς μέσα μας, ἀποτυπώνοντας τὰ σημάδια τῆς παρουσίας Του, στὶς καθημερινὲς ἐμπειρίες μας. Ἔρχεται μέσα ἀπὸ τὴ σιωπὴ τοῦ μυστηρίου Του. Ἔρχεται καὶ στέκεται πλάι μας, σιωπηλὰ, στὶς ἀμφιβολίες καὶ τοὺς πειρασμούς μας, στὶς ἀδυναμίες καὶ τὰ λάθη μας, στοὺς ἀγῶνες καὶ τὶς ἀγωνίες μας, στὶς χαρὲς καὶ τὶς λύπες μας. Δέν εἴμαστε μόνοι, μᾶς προσέλαβε ὅλους ὁ Θεός στή Σάρκα Του.

Ἐδῶ στηρίζονται καὶ ἐμπνέονται οἱ προσευχές, οἱ ἐλπίδες μας γιά τά προσωπικά μας Χριστούγεννα. Δέν δικαιολογεῖται νά βυθιζόμαστε στὴν ἀπελπισία καὶ τὴν κατάθλιψη, κάτω ἀπὸ τὴν πίεση τῆς ποικίλης ἀξιολογικῆς κρίσεως καὶ τῆς ἀσφυκτικῆς ἀβεβαιότητας τῶν ἡμερῶν μας. Τά Χριστούγεννα ἐπισημαίνουν ὅτι, ὡς πιστοὶ, ζοῦμε «παρ΄ ἐλπίδα» τῶν ἡμερομίσθιων τῆς ἐξουσίας τοῦ κόσμου καί τῶν ἀναλυτῶν τῶν προβλημάτων του, τὴν ὑπέρβαση καί τήν καινή κτίση, πού ἀνέτειλε στὸ θεοδέγμον Σπήλαιο καί πού διαβαίνει τὰ σύνορα τῆς ἐπίγειας ζωῆς καὶ εἰσχωρεῖ στὸ οὐράνιο μέλλον. Αὐτόν τόν καινό ἄνθρωπο ἀναπλάττει τό μυστήριο τῶν Χριστουγέννων. «Ἐξανέτειλε φῶς τοῖς ἐσκοτισμένοις καὶ ταπεινοὺς ὕψωσε».

Εὔχομαι ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ νά μᾶς χαρίσει τή θεογνωσία. Νά βαδίσουμε, ὅλοι μας, εὐσεβῶς, τόν ἐξαίσιο δρόμο πρός τήν Βηθλεέμ. Νά προσκυνήσουμε, τόν νοῦν καθαρθέντες, Θεόν φανερωθέντα ἐν σαρκί. Νά προσφέρουμε σ΄ Αὐτόν ἀρετάς ἀντὶ μύρου καί νά μελωδήσουμε· «Ἐν ὑψίστοις δόξα, Θεῷ τῷ ἐν Τριάδι, δι΄ οὗ ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία ἐπεφάνη».

 

Χριστούγεννα 2014