Εγκύκλιος για την Εορτή των Τριών Ιεραρχών

Τίς ἐκπαιδευτικές κοινότητες 

καί τό πλήρωμα τῆς καθ΄ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

 

Ἀγαπητοί μου,

Χαιρετίζουμε στή σχολική ἑορτή τῶν Ἁγίων Τριῶν Ἱεραρχῶν ὅλους τούς ἐκπαιδευτικούς λειτουργούς, τούς μαθητές καί τούς σπουδαστές τῶν ἐκπαιδευτικῶν ἱδρυμάτων τῆς Μητροπολιτικῆς μας Περιφέρειας. 

Τούς ἐκφράζουμε τήν πατρική μας ἀγάπη, τίς εὐχές νά ἔχουν πολλές ὑπομονές καί ἀντοχές στόν ἀγώνα τους. Γνωρίζουμε, ἀπό πείρας, ὅλοι μας ὅτι εἶναι δύσκολο, ἐμπεδόμοχθο τό ἄθλημα τοῦ μαθητῆ καί τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ λειτουργοῦ. Καί σήμερα ἔχει γίνει ἀκόμη δυσκολότερο, γι’ αὐτό δέν εἶναι πρόσφορο οὔτε καί εὔκολα ἀποδεκτό νά δίδονται συμβουλές πρός αὐτούς.

Οἱ καιροί ἀλλάζουν ραγδαία, ὑπάρχει καταιγισμός πληροφορίας, οἱ κοινωνίες ἔχουν γίνει πολυφυλετικές καί πολυπολιτισμικές, ἡ νέα τάξη τῶν πραγμάτων δημιουργεῖ ἄλλα δεδομένα, πού ἐπιφέρουν ἔντονα κοινωνικά φαινόμενα καί νέες, πολλές φορές ἐπικίνδυνες, καταστάσεις. Ζοῦμε ἕνα πνευματικό κενό, πού ὅλο τό μεγαλώνουν οἱ ἔμποροι τῶν ἰδεῶν. Αὐτή τή νέα πραγματικότητα ζεῖ τώρα καί ἡ παιδεία μας, πού τήν ἐπηρεάζει ἀφάνταστα. Μιά πραγματικότητα πού ὁφείλει νά τήν ὁδηγήσει σέ αὐτοκριτική, σέ ποιοτική ἀνασύνταξη καί ἀναβάθμιση, σέ ἀναθεώρηση τῶν ὁραμάτων της.

Αὐτό πού θέλω νά ἐπισημάνω σέ ὅλους, μικρούς καί μεγάλους, εἶναι ὅτι ἡ ἀξιολογική κρίση πού βιώνουμε ἔχει σχέση πρωτίστως μέ τήν παιδεία μας καί θά τήν ὑπερβοῦμε πιό ἀνώδυνα μόνο ἄν φροντίσουμε νά δώσουμε τήν κατάλληλη ἀγωγή καί παιδεία στή νέα γενιά. Ἡ ὁποιαδήποτε ὑποτίμηση τῶν πνευματικῶν συμβόλων καί τῶν διαχρονικῶν προτύπων τῆς παιδείας καί ὁ κάθε διαχωρισμός ἀπό τόν Ἐλληνορθόδοξο χαρακτήρα της, θέτει σέ κρίση καί ἀμφιβολία τούς ἐκσυγχρονιστικούς της προσανατολισμούς, τούς ἀνθρωπιστικούς της στόχους καί τίς κοινωνικές της προοπτικές.

Ἡ παιδεία ἀποτελεῖ τή συνισταμένη ὅλων τῶν εκφάνσεων τῆς Πολιτείας καί τῆς κοινωνίας. Αὐτή ἐπηρεάζει τούς θεσμούς, ὅλες τίς πτυχές τῆς ζωῆς, αὐτή παράγει πολιτισμό. Αὐτή εἶναι τό θεμέλιο τῆς ὑποστάσεως ἑνός ἔθνους. Αὐτή ἀναδεικνύει ἡγέτες, ἥρωες, εὐεργέτες, ἐπιστήμονες. Ἡ παιδεία χαρίζει ἀπρόσκοπτη συνέχεια καί καταξίωση στό Γένος.

Σήμερα τό λειτούργημα τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ δέχεται πολλές προκλήσεις. Ἔγινε πιό δύσκολο. Ὀ ἐκπαιδευτικός λειτουργός δέν μπορεῖ νά ἐπηρεάσει καταλυτικά, ὅπως συνέβαινε παλαιότερα, τά παιδιά. Ἄλλα εἶναι τά σύμβολα σήμερα τῶν νέων, τῆς κοινωνίας καί ἀπό ἀλλοῦ προέρχονται οἱ πηγές τῆς γνώσης καί τῆς πληροφόρησης.

Παρακαλῶ ἐκπαιδευτικούς, γονεῖς καί κηδεμόνες ὅ,τι καταστάσεις καί ἄν ζοῦν, ὅ,τι καί ἄν κάνουν τά παιδιά, νά μήν τά πληγώνουν, νά μήν τά ἐκδικοῦνται, ἀλλά νά τούς προσφέρουν ἁπλόχερα τήν ἀγάπη, τή στοργή τους.

Τά παιδιά μας εἶναι, περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλη ἐποχή, εὐαίσθητα, εὐόλισθα, εὐρύπιστα καί τό δαιμόνιο τῆς κατάθλιψης καί τῆς ἀπελπισίας εὔκολα μπορεῖ νά τά προσβάλει. Ἡ καλύτερη παιδεία εἶναι ἡ παιδεία τῆς ἀγάπης. Αὐτή παιδεύει ἀληθινά τούς νέους. Αὐτή ἀναδεικνύει τά πρόσωπά τους. Αὐτή χαρίζει εὐεξία, μ΄ αὐτήν εὐδοκιμοῦν καί ἀναπτύσσονται ὅλα τά χαρίσματα τῶν νέων, ὅλες οἱ δεξιότητές τους, μ΄ αὐτήν πραγματώνονται ὅλες οἱ ἐφέσεις καί οἱ πόθοι τους. 

Ὅποιος πληγώνει ἕνα παιδί, προσβάλει τόν ἵδιο τόν Θεό. Αὐτό πρέπει νά εἶναι γραμμένο στήν προμετωπίδα κάθε σχολείου. Μέ τήν ἀγάπη μποροῦμε νά θεραπεύουμε πτώσεις, ἀστοχίες καί παρακρούσεις τῶν νέων, νά ἀκεραιώνουμε παραφορές, ἐκρήξεις καί ἀδιέξοδα.

Τά παιδιά δέν θέλουν πολλές συμβουλές. Τά πολλά πρέπει καί μή δέν ἐνδείκνυνται σ’ αὐτά, τά ἀποστρέφονται. Τό σχολεῖο καί ἡ οἰκογένεια δέν μποροῦν νά λειτουργοῦν ὡς ἀστυνομικά τμήματα γι’ αὐτά. Ὁ ἔλεγχος, χωρίς διάκριση, τά πληγώνει. Καί ἐάν χάσουμε τήν ἐμπιστοσύνη τῶν παιδιῶν μας ἀποτύχαμε στό ἔργο μας ὡς ἐκπαιδευτικοί καί ὡς γονεῖς.

Νά σταματήσουμε, λοιπόν, νά κάνουμε τούς ἠθικολόγους στά παιδιά. Ἡ ζωή μας εἶναι αὐτή πού ἀθόρυβα τά διδάσκει καί τά ἐμπνέει. Ἀπ’ αὐτήν ἐπηρεάζονται. Καί ὅπως γιά νά εὐδοκιμήσει ἕνα δέντρο θέλει τό κατάλληλο χώμα καί τό ἀνάλογο κλῖμα, τό ἴδιο χρειάζεται καί γιά τήν ἐξέλιξη ἑνός παιδιοῦ. 

Ἀς προσέξουμε ὅλοι μας, γονεῖς καί ἐκπαιδευτικοί. Τά διαζύγια πληγώνουν τά παιδιά. Ἡ ὑποκρισία τῶν γονέων τούς δημιουργεῖ αἰσθήματα ἀπόρριψης γι’ αὐτούς. Ἡ προχειρότητα στό μάθημα, οἱ ἀδικίες στή βαθμοθηρία κάποιων καί ἡ ἀπουσία τῆς κατάλληλης προετοιμασίας τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ κάνουν τούς νέους νά μισοῦν τό σχολεῖο τους, νά βάζουν σέ πρώτη προτεραιότητα τό φροντιστήριο.

Ἄν ὅλοι μας γίνουμε πρότυπα ἀξιοπρέπειας, συνέπειας, εἰλικρίνειας, σεμνότητας, θά συνέλθουμε ἀπ’ αὐτήν τήν ἀξιολογική κρίση καί τότε ὅλα θά γίνουν προέκταση τοῦ σχολείου. Καί ἡ οικογένεια καί ἡ κοινωνία θα βοηθοῦν στό ἔργο του.

Ἐκφράζουμε στά παιδιά μας πολλές εὐχές. Δέν τούς δίδουμε συμβουλές. Ἕνα μόνο τούς λέμε, ὅτι τά ἀγαποῦμε ἀληθινά, ὅτι προσευχόμαστε γι’ αὐτά, ὅτι τά θέλουμε κοντά μας. Τά παρακαλοῦμε νά ἐλπίζουν στό Θεό, νά ἀγωνίζονται, νά ἐκπαιδεύονται, ἀπό φιλότιμο, ὄχι μόνο γιά νά πετύχουν στή ζωή τους, ἀλλά κυρίως γιά νά τιμήσουν καί νά προβάλλουν τήν ἀγαπημένη μας Πατρίδα.

Νά μή φοβοῦνται νά ἀκολουθήσουν τό παράδειγμα τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν. Ἐκεῖνοι ἐπέλεξαν νά ἀρνηθοῦν ὅ,τι σήμερα θά χαρακτηρίζαμε ὡς «ἐπιτυχία»: χρήματα, καριέρα, κοσμική δόξα καί ἐξουσία. Ἦταν πλούσιοι πού μέ τή θέλησή τους ἔγιναν φτωχοί. Ἐπέλεξαν νά σταθοῦν δίπλα στόν ἄνθρωπο, ἰδιαίτερα στόν πονεμένο καί στόν ἀδύναμο. Ἔγιναν ἔνθεοι Πατέρες καί Διδάσκαλοι, Μέγιστοι Φωστῆρες τῆς Τρισηλίου Θεότητος, πού κατήρδευσαν τήν Οἰκουμένη μέ τά νάματα τῆς θείας διδασκαλίας τους. Ἡ εὐλογία τους νά προστατεύει τά σχολεῖα μας, τά παιδιά μας. 

 

Μετά πατρικῶν εὐχῶν

+ Ο Πέτρας και Χερρονήσου Νεκτάριος